Toespraak Abdurehim Gheni tijdens demonstratie tegen stedenband Arnhem met Chinese stad WuHan

Abdurehim Gheni Uyghur

21-07-2021

Mijn naam is Abdurehim Gheni en ik ben een Oeigoer. Ik ben gevlucht naar  Nederland uit Oost Turkestan dat  bezet wordt door China sinds  1949. Ik woon met mijn vrouw en drie kinderen is Soest. Wij hebben allemaal Nederlandse nationaliteit. Ik werk in een Microbiologie laboratorium in Utrecht.

De hele wereld weet wat er gebeurt in mijn thuisland in Oost-Turkestan. 

Meer dan 3 miljoen Oeigoeren in de concentratie kampen. De taal, cultuur, geschiedenis en religie van de Oeigoeren worden vernietigd. De kinderen worden gescheiden van hun ouders en ze verliezen hun eigen taal, cultuur en religie en worden gedwongen  om een nieuwe Chinese generatie te maken. 

Oeigoerese vrouwen worden niet alleen gedwongen met Han Chinezen te trouwen maar ze worden ook verkracht, gesteriliseerd, en moeten abortus ondergaan, enzvoort…

Oeigoeren worden niet alleen tot slavernij gedwongen in fabrieken in Oost-Turkistan, maar ze worden ook  duizenden kilometers verderop gedeporteerd om gedwongen in Chinese provincies te werken in de fabiriken als slaven. De interne organen van de Oeigoeren worden met geweld weggenomen en verkocht. 

Dit zijn foto’s van 19 vermiste familieleden van mij.  19 van mijn vermiste familieleden zijn het levende bewijs van de genocide in China tegen Oeigoeren!

Vanaf  23 Mei 2017 heb ik geen contact kunnen krijgen  met mijn vermiste 19 familieleden die in Oost-Turkestan wonen. Ik weet niet of ze nog in leven zijn of in een concentratiekamp of gevangenis zitten. 

Ik heb via verchillende manieren geprobeerd met hen contact op te nemen, maar dat lukt me niet. Dus heb ik  in mijn eentje in de weekenden geprotesteerd op de Dam in Amsterdam vanaf 23 juni 2018 om bekendheid te geven aan de benarde situatie van de Oeigoeren inclusief mijn familie.
Ik heb ook vreedzaam gedemonstreerd voor het gebouw van de Nederlandse regering en het Chinese consulaat in Den Haag.
Ook heb ik geprotesteerd in Parijs voor de Eiffeltoren, en voor het gebouw van de Verenigde Naties in Genève. Desondanks kreeg ik geen antwoorden over mijn vermiste familieleden.

Ik heb brieven gestuurd naar de koning, naar de minister president van Nederland en naar de minister van Buitenlandse Zaken met de vraag om mij bij te staan om informatie te krijgen over mijn vermiste familieleden via de diplomatieke kanalen.
Namens mij namen ze contact op met de Chinese ambassade in Nederland, maar de Chinese ambassade heeft geen informatie gegeven aan Buitenlandse Zaken. 

14 Augustus 2020 protesteerde ik voor de Chinese ambassade in Den Haag om te eisen dat zij mij de informatie gaven over de situatie van mijn familieleden. Toen ik mij op het terrein van de ambassade begaf om een antwoord te krijgen, werd ik gearresteerd door de Nederlandse politie en na  twee uur weer vrijgelaten met een boete van 1000 euro.

24 september 2020 kreeg ik een brief van het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken. Zij stuurden mij een brief door van de Chinese ambassade die mij informeerden dat vijf van mijn familieleden afzonderlijk waren veroordeeld tot gevangenisstraf van 3 tot 16,5 jaar met verschillende aanklachten. De andere familieleden waren vrij. 

Ik vertrouw niet het antwoord van de Chinese regering dat mijn overige 14 familieleden in vrijheid leven. Als zij  inderdaad vrij zijn, waarom kan ik hen dan niet telefonisch spreken? 

Dat betekent dat  mijn familieleden werden vermoord door de Chinese regering. 

Mijn verhaal is een voorbeeld van wat miljoenen Oeigoeren meemaken.

Wat kunnen jullie doen?

De wereld herdenkt elk jaar genocide, maar ze onderneemt geen maatregelen om de Oeigoerse genocide die op dit moment plaatsvindt te stoppen. Dus ik hoop dat de wereld zal samenwerken om sancties op te leggen aan de Chinese regering zodat de Oeigoerse genocide gestopt wordt.

Steun de Oeigoeren. Onderneem actie, stop de Oeigoerse genocide voordat het te laat is.

Boycot Chinese Producten, zij kunnen gemaakt zijn door Oeigoerse dwangarbeiders. 

Namens alle Oeigoeren dank ik jullie voor het organiseren van deze actiedag tegen de stedenband tussen Arnhem en Wuhan vanwege  het genocideplegende China. Hartelijk bedankt voor jullie aandacht.

Demonstratie tegen stedenband Enschede met Chinese stad Dalian

Op 30 mei 2021 word er een demonstratie gehouden bij de Villa in Enschede. Ik was er aanwezig met mijn alle demonstratie materialen. Her  doel was om aandacht te vragen voor de situatie van Oeigoeren en tegengeluid laten horen aan de gemeenteraadsleden om de vriendschapsband tussen Enschede en de Chinese stad Dalian te verbreken wegens Chinese genocide tegen de Oeigoeren. Er waren veel mensen op de been, het was prachtig om te zien dat er veel mensenrechtenverdedigers zijn die voor Oeigoeren opkomen.

Het is niet gelukt. De raad heeft niet gestemd om de stedenband te verbreken.

Wij Oeigoeren zijn erg teleurgesteld.

https://www.rtvoost.nl/nieuws/1799979/Demonstratie-tegen-samenwerkingsverband-van-Enschede-met-Chinese-havenstad

By Abdurehim Gheni Uyghur

Memory of great Uyghur patriot and revolutionist: Muhammad Amin Bughra Section (2)

By Abdurehim Gheni Uyghur

Upon arriving in Chongqing, China, Muhammad Imin Bughra founded the “Hometown Association” with fellow Uyghurs Isa Yusuf and Masud Sabiri, aiming to take on the political cause. He wrote numerous articles and published them on Chinese journals and newspapers. In his articles, he described in depth the Kuomintang regime’s brutal policy and appalling actions against peoples in East Turkestan to the general Han public. These articles did create huge uproar and interests among Han people. Two of the articles that stood out and influenced the public the most were “Not Xinjiang, but Turkestan”, and “Turkestan People are Turkish” published on Da Guobao Organ Newspaper in Chongqing on October 12, 1944. The articles clearly posed challenges against Han nationalist historian, Li Dongfang, who in his article claiming “East Turkestan had always been part of China”.

Understandably, these articles by Muhammad Imin Bughra with historical facts and cultural evidences left Li Dongfang in awkward positions and he acknowledged that his arguments had no bases and thus no merits. These open academic debates convinced some parliamentary members, includeing the son of Chiang Kai-Shek, and gained their support for the cause of East Turkistan. The well known Han historians, Mr. Jian Bozhan and the famous Chinese linguist, Guo Moruo even paid a visit to Muhammad Imin Boghra and congratulated him for bringing up the issues to the public with overwhelming, convincing facts and evidences.

Muhammad Imin Bughra delivered a proposal on East Turkestan to the Constitutional Comittee of Kuomintang National Party. The proposal demanded that the name of “Xinjiang” be changed to “East Turkestan” and also the acknowledgment of the ethnicity of Uyghurs as Turkic. The demands of Uyghurs and other Turkic peoples triggered protests demanding the government to accept the requirements composed of nine articles. In article 9, it was demanded that the government grant East Turkestan the independence.

On March 29, 1945, Muhammad Imin Bughra, Isa Yusuf and Masud Sabiri prepared a petition that constituted 16 articles. The petition demanded the self-ruling rights of East Turkestan. The negotiations held and results were accepted by both independence fighters in East Turkestan and Kuomintang regime, and parties also agreed to impose sanctions on the East Turkestan local militarist, Sheng Shicai.

The petition was accepted at the Kuomintang General Membership Meeting on April 16, 1945. When the announcement of passing the petitio was made, loud voices was echoed, demanding the execution of Sheng Shicai. However, Sheng Shicai was given the opportunity to defend himself. When Sheng Shicai was speaking, he was constantly interrupted by attendees shouting “you have no rights to speak, death to Sheng Shicai”!

Shoutings were stopped by guards as Sheng Shicai was taken away from the meeting hall.  Chiang Kai-shek accepted all demands except the parts that were relavent to Self-Ruling of East Turkestan. He agreed with the terms of respecting religious, economic and cultural

freedom of Uyghurs, intending to halt the execution of these demands.  Chiang Kai-shek even indorsed Sheng Shicai by portraying him as a hero defending the borders for central government. When Chiang Kai-shek was attempting to pass a law against East Turkestan, the East Turkestan delegates led by Muhammad Imin Bughra left the meeting hall in protest.

Muhammad Imin Bughra returned to East Turkestan in 1945. At the time, Kuomintang was carrying out severe oppression and conflicting double-standard policies in the region. Kuomintang’s local policies were obviously against proposed central policies. All promises by the central government simply remained on papers only and the people in East Turkestan were treated as second-class citizens.  All natural resources were excavated and transported to Chinese provinces. Muhammad Imin Bughra was against the standing policies and he proposed series of initiatives that would jump start a national rejuvenation and educational renaissance in East Turkestan.

He and his companians, Issa Yusuf and Masud Sabiri upon returning from the Chinese province, wrote articles and published on Journal of Altai and Freedom enthusing the Uyghur nation. During this time, he realized the imperative needs of establishing a political party in East Turkestan, and thus the ”East Turkestan Nationalist Party” was soon formed. The main principle of the party was to rely on Kuomintang for diplomatic relations but to establish self-defense and self-ruling East Turkestan. As for other political, cultural and economic issues, the party intended to work towards upgrading its operating functions to the level of independent state over time.

Even though, Kuomintang didn’t recognize East Turkestan Nationalist Party officially, but the name Nationalist Group became quite popular among citizens. Muhammad Imin Bughra was portrayed by General Jiang Zhizhong as Ghadi of East Turkestan and his activities were closely monitored. When he was visiting Kashghar, Yarkent and Hoten in the months of October 4, 1946 to February 2, 1947, a martial law was placed and all Muhammad Imin Bughra’s public speaking engagements were forced to be cancelled.

During a trip to Hoten to supervise an election, a political assassination of Muhammad Imin Bughra was planned by the local police. The plan was exposed in time, however 7 people on their way to meet him in Kerie County were shot dead by the police.

He was elected as a member of provincial government, a part-time editor for “Freedom” newspaper and a member of Uyghur Association in 1947. He also worked as a professor at Urumqi Normal Institute. He presented many reports at academic forums. He gave inspirational speeches as well.  One of the speeches he gave titled “Energy of Atom” at an academic conference was seen as remarkable at the time.

He was elected as vise president of provincial government of East Turkestan on December 28, 1948.

Source:
100 Uyghur famous persons
History of East Turkestan
Muhammad Bughra writings
Wikipedia
Edited by Abdurehim Gheni Uyghur
Translated by Support Uyghurs Group

By Freeuyghur

Abdurehim Gheni leeft in Nederland en stond voor een lange tijd te demonstreren tegen de Chinese overheid op de Dam in Amsterdam. Vanaf 12 augustus tot en met 14 augustus verplaatste Abdurehim zijn demonstratie tegen de Chinezen overheid, naar de ambassade van China. Hiermee wilde hij direct verhaal halen over zijn familieleden en alle anderen Oeigoeren die al jaren vastzitten in de concentratiekampen van de Chinezen overheid, omdat hij nooit antwoord had ontvangen na verschillende brieven. Op 14 augustus probeerde Abdurehim Gheni de ambassade van China binnen te treden om direct verhaal te halen, maar hierbij werd hij tegengehouden. Vervolgens werd hij opgepakt en beboet voor het onbevoegd binnentreden van de ambassade van China.

Mei 2017 werd al het contact tussen Abdurehim Gheni en zijn 19 familieleden verbroken, want in 2017 veranderde de wereld voor alle Oeigoeren. De onderdrukking van de Oeigoeren en andere etnische volkeren in het onderdrukte Oost-Turkistan (bekend als Xinjiang) kwam op een verschrikkelijke vervolg. De Chinezen overheid creëerde de concentratiekampen voor de Oeigoeren in begin 2017 en sinds dien pleegt de Chinezen overheid de grootste genocide op mensheid. Waarbij op dit moment meer dan 3 miljoen Oeigoeren en andere etnische minderheden vastzitten in deze concentratiekampen.

Abdurehim Gheni schreef verschillende berichten naar de ambassadeur van China om informatie te verkrijgen over zijn familieleden, maar nooit kreeg hij een antwoord. Hij nam het hef in eigen handen en stapte de ambassade binnen, wat niet toegestaan is als je geen bevoegdheid hebt omdat het Chinees terrein is. Hiervoor werd hij opgepakt en beboet. Na zijn vrijlating was Abdurehim nog niet klaar en wachtte de ambassadeur van China op voor de ambassade om verhaal te halen. Toen de ambassadeur aankwam wilde hij de auto niet uitstappen, keerde om en reed weg.

Abdurehim Gheni en alle anderen Oeigoeren op de wereld zullen nooit stoppen met de strijd tegen de Chinezen overheid totdat de Oeigoeren vrijheid, mensenrechten en hun eigen land terughebben.

Expositie “ Oeigoerse cultuur en genocide ”

Abdurehim Gheni Uyghur

Dit jaar op 5 juli is het 12e jaar van het bloedbad in Urumqi. Elk jaar wereldwijd de Oeigoeren houden verschillende evenement en demonstratie om het bloedbad van Urumqi bloedbad op 5 juli te herdenken.

Op 5 juli 2021, is het al 12 jaar geleden sinds de bloedbad in Urumqi heeft plaatsgevonden. Elk jaar organiseren de Oeigoeren wereldwijd verschillende evenementen en demonstraties om het Urumqi bloedbad te herdenken. In Zeist is het “European East Turkestan Education centrum” te vinden, waarbij “de Oeigoerse cultuur en genocide ” fototentoonstelling ter herdenking van de “Urumqi bloedbad 5 juli” wordt georganiseerd.

Ik werd uitgenodigd naar dit bijeenkomst door de organisator voor het evenement en Ik nam al mijn posters en borden die ik sinds 2018 heb gebruikt tijdens de mijn vreedzaam demonstratie in Amsterdam Damplein  mee. Het evenement vond plaats op 2 en 3 juli 2021 van 10.00 tot 15.30 uur. De expositie bevatte beeldmateriaal van het Urumqi op 5 juli, de misdaden van de Chinese regering tegen de menselijkheid en genocide in Oost-Turkestan in de 21e eeuw, foto’s van de Oeigoerse cultuur, kleding en verschillende culturele items voor bezoekers gelegenheid gegeven om te herdenken kennis te verdiepen.

Bezoekers kregen zelfgemaakte hapjes zoals koekjes en traditioneel toetjes en thee gratis door de Oeigoeren aangeboden.

Tijdens de tentoonstelling vertelde ik aan de bezoekers over mijn 19 familieleden, die vermist zijn en waar ik al jaren geen contact mee kan hebben.
Het bewijs voor mij van de genocide, gepleegd door de Chinese regering.
De bezoekers waren geschokt dat ik zelfs met hen geen telefonisch contact kon maken.
Dit is overigens dezelfde situatie voor miljoenen Oeigoeren.
Bezoekers betuigden hun medeleven en vroegen wat zij zouden kunnen doen.
Jij bent een Nederlandse Oeigoer, wat kan de Nederlandse overheid en bevolking doen?
Ik ben trots op Nederland, ook al is het land klein, maar het Nederlandse parlement is het derde land in de wereld en het eerste land in Europa dat de misdaden van de Chinese overheid tegen de Oeigoeren erkent als genocide. Daarmee maken ze hopelijk de weg vrij voor andere landen om deze genocide ook te erkennen.
Namens de Oeigoeren wil ik mijn dank uitspreken.
Ik vraag de Nederlandse regering om een oproep te doen in het Europese parlement de genocide op het Oeigoerse volk te erkennen.
Ik vraag aan de Nederlandse bevolking Chinese goederen te boycotten en actie te ondernemen naar Chinese bedrijven.

Shaoguan Massacre was the direct cause of Urumqi massacre

Abdurehim Gheni Uyghur

Every time, when we remember Shaoguan Massacre, our resentment towards China worsens for not only the numbers of victims but also for their painful death.  Dozens of Uyghur slave laborers who were transferred from Konisheher County, Kashgar prefecture to Shaoguan City, Guangdong province had never thought about they would be beaten to die painfully on 26 May, 2009.  On the day, hundreds of thousands of Han Chinese workers broke into their dormitory and pulled them down from their beds and beat them with wooden and iron sticks to die, they accused them of flirting Han Chinese female workers. The video clips of chasing the running Uyghur workers and beaten them viciously were widespread online. Though I was living in Netherlands, I paid close attention to the news of East Turkistan. As the video clips of chasing anf beating Uyghur workers are rather ruthless, there were widespread online debates over the massacre on some web sites originated from East Turkistan. According statistics, the casualty on that day reached 17 Uyghur workers.

To response for the brutal massacre, thousands of students, most of them were youngsters, organized a peaceful demonstration in front of government building of so called Xinjiang Uyghur Autonomous Region Urumqi Government. They demanded the government to give an explanation about Shaoguan Massacre, stop forcible transferring of Uyghur laborers to Han provinces, and allow them solving their own unemployment within East Turkistan. However, the police and army forces shoot on the protesters and caused casualties. The videos of police shooting towards protesters and police violence of beating protesters were widespread online at times.

During the protest, police forces and soldiers used newly developed sulfur guns which attach the protesters cloths and never can be washed away after shooting and arrest them during the night by checking imprints left on the cloths. The residential areas where Uyghurs had been densely residing were cut electricity and the soldiers broke into houses and arrested and killed people arbitrary.

The video clips of beating and killing Uyghur slave workers in Shaohuan city were rather violent and disturbing and they circulated on internet for weeks. These infuriated many Uyghurs and had never been banned by “super” Chinese net police, even though it was a clear sings of the riots. Many evidences clearly indicate that it was a political plot deliberately planned by Chinese government. It is stated by many witnesses that the communist party secretary Wang Lequan and other officials were having fun at the tourist attraction called South Mountain of Urumqi at the time while police were using sulfur guns to mark protesters and arresting and killing them under the cover of darkness. In the night of 5^th July, thousands of Youngers who were resided in Dong Kowruck (Erdaoqiao), At Beige Meidani (horse racing road), Dawan Road (Hill road) were killed and bodies were shifted by army vehicles, bloodstains were washed throughout all night under the cover of darkness.

Wang Lequan, then, incited Han Chinese people to kill Uyghurs by using advantages of population, many of them were soldiers and police who were disguised general population, and described this massacre on TV as “strong strike back against radicals takes place in everywhere”. Inspired by Wang Lequan’s guarantee of no punishment for killing Uyghurs, thousands of Han Chinese intruded Uyghurs densely resided areas and killed or injured any Uyghurs they saw by using wooden and iron sticks without any interference of police forces. A witness stated that when 20-30 policemen who disguised with plain cloths intruded and started to kill children on the playground and elderly people having rest outside their houses in a residential area where Uyghurs are densely resided, Uyghur young people left resisted them and tried to stop those killers killing children and other elderly Uyghurs. From then on, every men were always ready for resisting any Han intruders and killers.

When the July 5th massacre took place, Hu Jin tao, President of PRC, abruptly returned to Beijing from Italy where we were attending to G8 meeting and ordered a heavy crackdown. That was an internationally known massacre where the Chinese government started the ethnic genocide and created war between Han Chinese and Uyghurs and yet balmed the Uyghurs and kill them in mass numbers.

Memetjan Abdulla, the reporter of China Radio International ( CRI), sentenced to life imprisonment in April 2010 for “instigating ethnic rioting” for posting the World Uyghur Congress’s Stamenet WUC called Uyghurs around the world to protest about the Shaoguan incident on the Uighur-language website Salkin.

Gulmire Imin, web administrator for the Uighur-language website and a government employee in Urumqi, sentenced to life in April 2010 for posting calls for a demonstration asking justice on the Selkin website.

Geyret Niyaz, former Chairman of the Xinjiang Uyghur Autonomous Region Nur Bekri’ classmate, a former journalist at the Xinjiang Economic Dail, was sentenced to 15 years imprisonment for providing suggestions to the government about solving the problems between peopel and government and for accepting interviews from foreign journalists.

Ilham Tohti, Economist at Central Nonationalist University, host at Uyghur Online website and an internationally known researcher for aksing Uyghur human rights, was sentenced to life imprisonment on September 23rd of 2014 “inciting separatism” charges. He had criticized the Chinese government on the July 5th Massacre by saying, ” this is not an incident but a result of harsh politics of Chinese government towards Uyghur people.”

Sophie Richardson, the China director at Human Rights Watch, had mentioned how China accelerated the militarization of the Uyghur region. She also showed admiration for the Uyghur people courage and bravery in facing oppression.

Throughout the history of Chinese occupation, Chinese government ruthlessly oppressed Uyghur people with baseless charges, suppressed the growth of population, controlled the ethnic and economic development, and continuously tightened the assimilation policies. Regardless of the motives of Chinese government on the occurrence of “July 5th Massacre”, their long time goal is still to exterminate the Uyghur people,  completely destroy the short term development of Uyghur society under relatively loosened environment after big massacres , repeated in every 10 to 20 years.

The world should realize that the Chinese Communist Party is the largest State Run Terrorist Organization, it has no right to claim the Uyghurs, who fought in July 5, as “terrorists”. The evil Chinese government has always been targeting Uyghurs and planning to exterminate them since the occupation, yet in the past 20 years they hijacked the term “terrorism” after 9/11 to exterminate them in an unprecedented level and used the term in any chance they could to quash the Uyghurs. “July 5th” provided Chinese government such an opportunity that they started strike hard campaign on Uyghurs following the massacre, and in the last 5 years, they have been systematically committing Genocide on Uyghurs, the promise “Never Again” lost its meaning when its happening over again on Uyghurs.  If we take “July 5th Massacre” as the largest massacre that Chinese planned to pave a broad way to exterminate Uyghurs and vastly succeeded in their evil endeavours, we can understand the reason behind the endless and widespread fascist extermination policies of Chinese government and why it is still ongoing till this day.

Translator from Uyghur to English: Bilton

Toespraak Abdurehim Gheni: Herdenking demonstratie van de Urumqi bloedbad van 5 juli

Abdurehim Gheni Uyghur

Goedemiddag dames en heren,

Vandaag zijn wij hier bij de Damplein herdenking van “5 juli 2009 Urumqi bloedbad” in Oost-Turkestan. Voordat we over het bloedbad in Urumqi gaan spreken, moeten we een beetje inzicht geven in het Shaoguan-incident dat tot het bloedbad leidde.

Oeigoeren werden 5300 kilometer getransporteerd van Keshker Konasherher naar een speelgoedfabriek in het dorp Shaoguan in de provincie Guangdong voor dwangarbeid. In de nacht van 26 juni 2009 in Shaoguan werden de Oeigoeren door honderden Chinese arbeiders vals beschuldigd vanwege het ‘verkrachten van een Chinees meisje’. Ze werden uit hun slaap gehaald, toegetakeld en gelsagen met ijzeren staven en wapenstokken. Hierbij werden verschillende Oeigoeren vermoord. Video’s van deze beestachtige groep Chinezen die de Oeigoeren hebben mishandeld, zijn destijds op grote schaal verspreid in de online wereld.

Duizenden studenten in Urumqi hielden op 5 juli 2009 een vreedzame demonstratie voor het regeringsgebouw van de zogenaamde Oeigoerse Autonome Regio in Urumqi, nadat de Chinese regering geen commentaar wilde geven op deze misdadige en gewelddadige gebeurtenis. Ze droegen de Chinese vlag en riepen op tot het rechtvaardig behandelen van het “Shaoguan incident” en tot het een einde te maken van de verplaatsing van Oeigoerse jongeren naar Chinese provincies als goedkope arbeidskrachten om het werkloosheidsprobleem in Xin Jiang op te lossen.

De Chinese politie en gewapende strijdkrachten openden het vuur op vreedzaam protesterende studenten en doodden zo onschuldige Oeigoeren. Zelfs foto’s en video’s van politie in burger in Urumqi die op brute wijze Oeigoeren mishandelen en zijn doodgeslagen, zijn op grote schaal verspreid in de onlinewereld. Chinese soldaten gebruikten zelfs een nieuw type fosforwapen in het bloedbad. De fosfor ijzervloeistof die uit het wapen werd gespoten niet weggewassen kon worden als het op het lichaam of kleding terecht kwam. Fosfor licht op in het donker, en dit gebruikte de Chinese politie om Oeigoeren op te zoeken door stroom in Oeigoers woongebied uit te schakelen. Vervolgens werden de Oeigoeren gearresteerd, en geëxecuteerd.

Als we elk jaar terugdenken aan het bloedbad in Urumqi, herinneren we ons niet alleen hoeveel Oeigoeren werden vermoord, maar ook hoe bruut ze werden geëxecuteerd, en onze haat voor China groeide.

De geschiedenis, die tot op de dag van vandaag ‘never again’ herhaald zou worden, wordt nu in de 21^e eeuw alsnog herhaald door de Chinese regering. Dit doen ze door concentratiekampen in Oost-Turkestan op te zetten en genocide te plegen tegen Oeigoeren en andere minderheden. Dit zijn foto’s van mijn 19 familieleden en ik heb al meer dan 4 jaar geen contact met hen. Al bijna drie jaar lang draag ik de foto’s van mijn familie elk weekend op de Amsterdamse Dam, voor het Nederlandse parlement en voor het Chinese consulaat, in vreedzame demonstraties. Ik heb zelfs herhaaldelijk de koning van Nederland, de minister-president en het ministerie van Buitenlandse Zaken aangeschreven, met het verzoek om via diplomatieke kanalen contact op te nemen met mijn 19 familieleden. In september 2020 reageerde de Chinese regering op het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken door te zeggen dat 5 van mijn 19 familieleden waren veroordeeld tot 3 tot 16,5 jaar gevangenisstraf en dat de overige 14 familieleden normaal leefden. Tot nu toe kan ik nog steeds geen telefonisch contact leggen met mijn ‘vrije’ familieleden. Dit betekent dat de Chinese overheid valse informatie heeft gegeven over mijn 14 familieleden. Ik vertrouw deze informatie van de Chinese overheid niet. Ik heb de Chinese regering gevraagd om op video vast te leggen dat deze 14 familieleden nog in leven zijn, maar de Chinese regering kon geen enkele familieleden op TV tot mij laten spreken. De Chinese regering heeft familieleden van Oeigoerse activisten in veel westerse landen gedwongen zich op de Chinese televisie uit te spreken tegen hun activiteiten. Maar waarom kunnen ze mijn familieleden niet op de TV laten zien? Dat betekent dat mijn familieleden waarschijnlijk zijn vermoord door de Chinese regering. Daarom kunnen ze er niet over praten op TV.

Momenteel hebben slechts zeven landen in de wereld de Oeigoerse genocide erkend. Dit is niet genoeg, meer landen moeten dit erkennen. Mijn verhaal is een voorbeeld van wat miljoenen Oeigoeren meemaken. Als een Oeigoer die 19 familieleden heeft die slachtoffer zijn geworden van de genocide van de Chinese regering, roep ik alle landen op om gezamenlijk op te treden tegen de Chinese regering en de genocide van de Chinese regering op de Oeigoeren te erkennen. Steun de Oeigoeren. Onderneem actie en stop de Oeigoerse genocide voordat het te laat is. Boycot Chinese producten, zij kunnen gemaakt zijn door de Oeigoerse dwangarbeiders.

Hartelijk bedankt voor het luisteren en voor jullie aandacht.